θεματικός

-ή, -ό (AM θεματικός) [θέμα]

αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στο θέμα λέξεως («θεματικό φωνήεν»)

νεοελλ.

αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στο θέμα τής συζήτησης, στην ημερήσια διάταξη τών θεμάτων

μσν.

(στο Βυζάντιο) αυτός που ανήκει σε θέμα, σε διαμέρισμα τού βυζαντινού κράτους

| |αρχ.

1. (για αγώνες) αυτός που έχει συνδεθεί με βραβείο

2. μουσικός τρόπος που αποσκοπεί στη δημιουργία εντύπωσης («ὁ φιλάνθρωπος καὶ θεματικός καλούμενος τρόπος», Πλούτ.)

3. ο οριζόμενος αυθαίρετα και σύμφωνα με την παράδοση, πατροπαράδοτος («θεματικοί παρατηρήσεις», Φιλόδ.)

4. (το ουδ. συγκρ. βαθμού ως επίρρ.) θεματικώτερον

(για τύπους λέξεων με διάφορα θέματα) συμφωνότερα προς τη ρίζα.